هنوز قرارمون یادم نرفته... نوبتی هم که باشه نوبت به بحث راجع به کامنتای بعدیه...
کامنت شماره‏ی 2 :می دونی چرا امروزه انتخاب همسر زیاد مطرح نیست؟... یعنی راسته جوونا فرصت واسه ازدواج ندارن؟
من که می گم چون احساس نیازشون جاهای دیگه جبران می شه... منی که مثلا مرده ی قورمه سبزیم (ولی نیستم) اگه اون لحظه هایی که روده بزرگم روده کوچیکمو می خوره هیچی گیرم نیاد بخورم غیره چند تیکه نون مونده... حاضرم...و این قده می خورم که سیر سیر بشم... وقتی ام سیر سیرم هر چی بیارن جلوم حتی اون قورمه سبزیه رو... نمی خورم... اگه هم بخورم یه دو لقمه... که زورم نگیره...(شیر فهم شد؟)
آقا مهدی می گه بعضی از جوونا فرصت ندارن فکر کنن بهش ... چه برسه به انتخاب...
این قده دلیل هست که نمی زاره این بیچاره ها به ازدواج و بعدم به انتخاب فکر کنن... فکر می کنم به این دلایله:و خیلی دلیل دیگه... اینقده واسه جوونا تفریحات منفی و فاسد به وجود آوردن که ... وقتی حریم ها شکسته می شه احساس نیازا هم کمتر می شه... وقتی الگوها تغییر کرد، تایتانیکای جامعه هم زیاد می شه... وقتی تایتانیکا هم زیاد بشه...غرق شده های دریای گناه هم زیادتر می شه... وقتی آب دریای گناه به کامشون خورد، شیرینی کاذب اون آب رو احساس می کنن (غافل از این که سم با اون آبه قاطیه) وقتی اونو نوش جون کردن... دیگه هیچی به مزاجشون خوش نمی یاد...
به قول یکی از دوستا: لذت گناه موقتیه و یه گنهکار اگه قلبش هنوز مهر نخورده باشه بالاخره دلش از سیاهی ها میگیره و  دلش برا آسمون تنگ میشه و کم کم بر میگرده اما اگه قلبش مهر خورده باشه و توی باتلاق خفه شده باشه توی کثافت ها غوطه میخوره بدون اینکه از زندگیش لذتی ببره.
خدا یه جوری دنیا رو خلق کرده که کسی از گناه لذت واقعی نبره. خنده ها و نشاط های آدم هایی که گناه میکنن ساختگی و تصنعیه. چرا مشروب میخورن چرا حاضر نیستن به چیزی فکر کنن ... چون اگه چشمشون رو باز کنن تمام خوشی های ساختگیشون توی یه لحظه به زهر تبدیل میشه. اونا فقط ادای آدم های شاد و آروم رو در میارن.
آدم دلش می سوزه وقتی سر این ایستگاها این همه چشم منتظر می بینه (دلش واسه امام زمانشم می سوزه که چشمای منتظر براش خیلی کمه )